W Pensylwanii roboty współistnieją z ludźmi. Będą traktowane jak piesi, kontrowersyjna decyzja

Roboty z Pensylwanii przechodniami

Dopiero z czasem wykrystalizowały się grupy, które taką formę odżywiania uznają za barbarzyńską. Mięso zwierzęce to jedno, ludzkość jakiś czas temu ceniła także wyroby dekoracyjne z żywych istot.

Czytaj również: "Kocurek wygina śmiało ciało. Właścicielka przyłapała go w absurdalnej pozycji "

Czy zatem tak wielką abstrakcją jest wizja walki o prawa robotów? Może nie o wolności i swobody sokowirówek czy odkurzaczy, ale o humanoidalne, czujące maszyny przyszłości, które wraz z technologicznym postępem przestają być futurystyczną mrzonką.

Pensylwania zalegalizowała samoczynne roboty pocztowe i nadała im status przechodniów . Maszyny te potrafią ważyć bez ładunku do 250 kilogramów.

Czytaj również: Objawy chorób widoczne na szyi. Jej wygląd mówi wiele o naszym zdrowiu

Niemal każda informacja o postępie technologicznym ma swoich zwolenników i przeciwników. Tak musiało być i w tym przypadku.

Rodzą się obawy o bezpieczeństwo przechodniów z krwi i kości, którzy w przypadku potrącenia przez masywny i dość szybki sprzęt, mogą poważnie ucierpieć . Z innej perspektywy niepokój może budzić kontynuacja zastępowania ludzi maszynami. Z drugiej strony filmiki z kurierami beztrosko przerzucającymi paczki lub wykradającymi konsole PS5 stałyby się przeszłością.

Dozwolona przez Pensylwanię prędkość elektronicznych kurierów wynosi niecałe 20 km/h , czyli nieco ponad średnią prędkość rowerzysty. Pełne osiągi robotów pod tym względem to z kolei 50 km/h.

Robot też człowiek

Obecnie z myślą o zastosowaniu medycznym opracowywane są coraz to bardziej zaawansowane protezy, lecz prawdziwą sensację wzbudziły śmiałe plany odwzorowania ludzkiej skóry . Taki elektroniczny odpowiednik zrobiony z silikonu ma czuć bodźce zewnętrze jak naturalny wzorzec. Zajmują się tym naukowcy z Melbourne i choć przed nimi jeszcze mnóstwo testów i badań, to perspektywy wprowadzenia sztucznej skóry są jak najbardziej realne.

Dajmy więc na chwilę hulać wyobraźni bez żadnych ograniczeń i przyjmijmy, że taka skóra zostanie zaimplementowana szkieletowi robota. W jego wnętrzu znalazłby się oczywiście najsprawniejszy możliwy procesor, a zdolni programiści zaimplementowaliby odpowiednio skomplikowane kodowanie.

Obecnie sztuczną inteligencję w praktyce programuje się do przygotowywania posiłków lub sprzątania nam mieszkania. Tymczasem w grach wideo spotykamy NPC, którzy reagują na nasze czyny, złoszczą się lub zawierają przyjazne relacje .

Połączenie sztucznej inteligencji wchodzącej w interakcje z człowiekiem, z fizyczną formą, na którą technologia już niemalże pozwala, potencjalnie dałoby maszynę, która zachowuje się według przyjętych przez człowieka standardów .

Nadal brakuje czynnika ludzkiego, w który chcemy wierzyć, że nas wyróżnia i nie jest podrabialny. Kto jednak przypuszczałby w poprzednim wieku, że skórę da się w taki sztuczny sposób odtworzyć, by zachowała funkcje naturalnej , a nie tylko wygląd.

Także zataczając koło do początku wywodu, choć obecnie robot na równych prawach brzmi wciąż niedorzecznie, to świat zmienia się dynamicznie, a wraz z nim społeczne normy . Nie wydaje się jednak, aby bunt maszyn był problemem obecnego pokolenia.