Space X nie było pierwsze. NASA testowała innowacyjną rakietę już w latach 90.
Elon Musk obecnie wytycza kolejne zuchwałe cele podboju kosmosu
Wizjoner zaczynał jednak od rakiet orbitalnych, które potrafiły wylądować na koniec misji
Taki projekt był testowany pod koniec ubiegłego wieku, jeszcze przed uruchomieniem SpaceX
Inicjatywa DC-X budziła nadzieje, ale w 1996 roku pogrzebał ją przykry wypadek
SpaceX założono w 2002 roku, lecz jak się okazało, podwaliny pod technologię charakterystyczną dla rakiet przedsiębiorstwa, zostały podłożone już w pierwszej połowie lat 90-tych.
Latać w przestrzeń niczym zwykłym samolotem
Delta Clipper Experimental (DC-X) powstał jako wynik działalności firmy McDonnell Douglas, która w 1997 roku połączyła się z Boeningiem. Do tego czasu zajmowała się projektami kosmicznymi, jak i militarnymi.
To za sprawą tego producenta skonstruowane zostały popularne samoloty wojskowe, jak F15 Eagle i F/A 18 Hornet. Przed osiągnięciem porozumienia z konkurencyjnym Boeningiem, wytwórcy rywalizowali ze sobą na polu lotnictwa pasażerskiego.
Końcowym dziełem McDonnell Douglas był MD-95, po fuzji znany już jako Boening 717. W ostatniej dekadzie funkcjonowania pod starą nazwą przedsiębiorstwo próbowało też przekraczać granice w aspekcie lotów poza ziemską atmosferę.
Owocem tych starań był DC-X. W oryginalny projekt wpompowano ponad 100 milionów dzisiejszych dolarów amerykańskich. Maszynę przygotowano z myślą o pionowych startach i lądowaniach, stąd porównania z inicjatywą SpaceX.
Prace prowadzono pod okiem Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych oraz Strategic Defense Initiative. W trakcie, finansowaniem zajęła się NASA, a z czasem całkowicie przejęła kontrolę nad technologią.
Testy rakiety McDonnell Douglas odbywały się ze zmiennym powodzeniem. Osiem z nich uznano za sukces, a cztery przyniosły rozczarowanie.
W 1993 roku po raz pierwszy wystartowano rakietę. Zdołała utrzymać się w powietrzu niecałą minutę. Przez ten czas osiągnęła pułap około 46 metrów.
Miłe złego początki
Projekt rozwijał się prężnie, a ulepszony model nazwany DC-XA był w stanie poprawić wynik wzniesienia do 3 kilometrów. W tym samym roku, latem 1996, wydarzyła się katastrofa.
Podczas kolejnej próby przytrafiła się usterka w momencie lądowania. Awaria tyczyła się jednej z nóg, która odpowiadała za utrzymanie statku w odpowiedniej pozycji. Wskutek defektu konstrukcja przewróciła się, powodując wyciek ze zbiornika, po czym zajęła się ogniem.
Oznaczało to koniec dla ambitnej inicjatywy budowy rakiety do wielokrotnego użytku. Podłożone zostały jednak pewne podwaliny pod osiągnięcia znane nam w XXI wieku.
