Space X nie było pierwsze. NASA testowała innowacyjną rakietę już w latach 90.
-
Elon Musk obecnie wytycza kolejne zuchwałe cele podboju kosmosu
-
Wizjoner zaczynał jednak od rakiet orbitalnych, które potrafiły wylądować na koniec misji
-
Taki projekt był testowany pod koniec ubiegłego wieku, jeszcze przed uruchomieniem SpaceX
-
Inicjatywa DC-X budziła nadzieje, ale w 1996 roku pogrzebał ją przykry wypadek
SpaceX założono w 2002 roku, lecz jak się okazało, podwaliny pod technologię charakterystyczną dla rakiet przedsiębiorstwa, zostały podłożone już w pierwszej połowie lat 90-tych.
Latać w przestrzeń niczym zwykłym samolotem
Delta Clipper Experimental (DC-X) powstał jako wynik działalności firmy McDonnell Douglas, która w 1997 roku połączyła się z Boeningiem . Do tego czasu zajmowała się projektami kosmicznymi, jak i militarnymi.
To za sprawą tego producenta skonstruowane zostały popularne samoloty wojskowe, jak F15 Eagle i F/A 18 Hornet . Przed osiągnięciem porozumienia z konkurencyjnym Boeningiem, wytwórcy rywalizowali ze sobą na polu lotnictwa pasażerskiego.
Końcowym dziełem McDonnell Douglas był MD-95, po fuzji znany już jako Boening 717. W ostatniej dekadzie funkcjonowania pod starą nazwą przedsiębiorstwo próbowało też przekraczać granice w aspekcie lotów poza ziemską atmosferę .
Owocem tych starań był DC-X. W oryginalny projekt wpompowano ponad 100 milionów dzisiejszych dolarów amerykańskich . Maszynę przygotowano z myślą o pionowych startach i lądowaniach, stąd porównania z inicjatywą SpaceX.
Prace prowadzono pod okiem Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych oraz Strategic Defense Initiative. W trakcie, finansowaniem zajęła się NASA, a z czasem całkowicie przejęła kontrolę nad technologią.
Testy rakiety McDonnell Douglas odbywały się ze zmiennym powodzeniem. Osiem z nich uznano za sukces, a cztery przyniosły rozczarowanie.
W 1993 roku po raz pierwszy wystartowano rakietę. Zdołała utrzymać się w powietrzu niecałą minutę. Przez ten czas osiągnęła pułap około 46 metrów.
Miłe złego początki
Projekt rozwijał się prężnie, a ulepszony model nazwany DC-XA był w stanie poprawić wynik wzniesienia do 3 kilometrów . W tym samym roku, latem 1996, wydarzyła się katastrofa.
Podczas kolejnej próby przytrafiła się usterka w momencie lądowania. Awaria tyczyła się jednej z nóg, która odpowiadała za utrzymanie statku w odpowiedniej pozycji. Wskutek defektu konstrukcja przewróciła się, powodując wyciek ze zbiornika, po czym zajęła się ogniem .
Oznaczało to koniec dla ambitnej inicjatywy budowy rakiety do wielokrotnego użytku. Podłożone zostały jednak pewne podwaliny pod osiągnięcia znane nam w XXI wieku.
